Novinar i pisac Radivoj Cvetićanin danas je na naučnoj tribini u CANU održao predavanje na temu: ,,Radomir Konstantinović i njegov esej Ko je barbarogenije“.
Na samom početku prisutnima je predavača predstavio Niko Martinović, vanredni član CANU.
U prvom dijelu Cvetićanin je dao književni portret Radomira Konstantinovića, kao veliku sliku, u magistralnim linijama. Sažeto i plastično prikazuje se njegova životna i literarna pojava i njegovo dinamično stvaralačko kretanje, počev od iskustva sa socijalističkim realizmom, preko središnje – epohe modernizma, do dodira sa postmodernim izrazom. Kontroverze koje je izazivao kao stvaralac i mislilac radikalno se sažimaju u idolatriji, s jedne strane, i u stavu da je tuđinac u srpskoj kulturi, s druge. Prvo je rodilo mit o velikom a nepriznatom piscu, drugo pak jednu antikonstantinovićevsku paradigmu negacije i odbacivanja, tako da ovaj, po rasprostranjenom uvjerenju – najvažniji pisac savremene srpske književnosti – egzistira danas pod sjenkom ovih krajnosti.
U drugom dijelu izlaganja polazi od činjenice da je glavna tačka ovoga spora Konstantinovićeva knjiga ,,Filosofija palanke”. Predmet je analize, međutim, esej ,,Ko je barbarogenije”, kojega autor izlaganja drži predigrom za ,,Filosofiju palanke”. Napisan tri godine prije ,,Filosofije palanke” on najavljuje neke njene klasične teme patrijarhalne srpske civilizacije. Interpretiraju se suštinske tačke eseja i polemike koje su se vodile povodom njega. Iako Konstantinović uvodi problem barbarogenija u srpsku literaturu i šire, u srpsku kulturu (kao njenu najmračniju traumu), ostavlja ga ipak otvorenim i za jedno univerzalno i aktuelno tumačenje.
O tome se govori u trećem dijelu izlaganja. Šta je danas barbarogenije? Ko bi danas mogao biti barbarogenije? Da li je trampizam najsvježija njegova varijanta? U izlaganju se nude podsticaji za razmišljanje o tim pitanjima, prije nego tvrdi, decidni odgovori na njih.